German Tsunami Victims Response Group e.V.
was established as a non-profit German tsunami victims organisation
acting worldwide to prevent man-made disasters. Anyone can contribute. Donate and help our association. Account for donations: Jerzy Zbigniew Chojnowski, IBAN: DE 48 2004 0000 0420 7692 00, BIC: COBADEFFXXX
Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Isera (Izydora) i Guty (Gustawy). Miał czworo rodzeństwa, dwóch braci: Adolfa (1906–1978), który w 1950 wyjechał do Izraela[4] i Mietka (Mieczysława; zginął w Treblince) oraz dwie siostry: Annę Wołek (zamordowaną wraz z mężem Pawłem i córką Leną w obozie zagłady w Treblince) i Irenę Olecką (1918–2000, pedagog).
Po ataku Niemiec na ZSRR 24 czerwca 1941 opuścił Mińsk wraz z całą redakcją i rodziną, uciekając pieszo na wschód. Poprzez Mohylew i Briańsk dotarł w sierpniu 1941 do Moskwy, został zatrudniony w redakcji Radiostacji Kościuszko, kierowanej przez Zofię Dzierżyńską. Pracował w niej do ewakuacji centralnych instytucji sowieckich z Moskwy we wrześniu-październiku 1941, gdy Radiostację Kościuszko i aparat Kominternu ewakuowano do Ufy. Berman został wówczas skierowany przez Komitet Wykonawczy Kominternu do ewakuowanej z Puszkina Międzynarodowej Szkoły Leninowskiej Kominternu w Kusznarenkowie k. Ufy, gdzie był wykładowcą i kierownikiem grupy polskiej. Funkcję tę pełnił do 1943, szkoląc komunistów, którzy byli później przerzucani do Polski i wchodzili tam w skład powołanej w styczniu 1942 Polskiej Partii Robotniczej (PPR)[7]. Od sierpnia 1943 ponownie w redakcji Radiostacji Kościuszko w Moskwie. Organizator i członek Związku Patriotów Polskich, w grudniu 1943 powołano go na sekretarza wydziału krajowego ZPP.
16 maja 1945 powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów, które pełniło funkcję nadrzędną wobec całego rządu. Funkcję sprawował nieprzerwanie do listopada 1952[11] Było to w tym okresie jego jedyne oficjalne stanowisko państwowe. Od listopada 1952 – do lutego 1954 był członkiem Prezydium Rady Ministrów, a następnie w latach 1954–1956 wicepremierem.
Tekst dawno temu znalazłem w sieci i zrobiłem z niego animację do czytania na youtube. Niestety film niedawno został zablokowany, więc postanowiłem wrzucić tekst na NMP.
Co do oryginalności tego przemówienia, niech zabierze głos historia naszego ciemiężonego od wojny narodu. Porównajcie punkty w tekście z faktycznymi zdarzeniami.
Stenogram z Tajnego Referatu tow. Jakuba Bermana wygłoszonego na posiedzeniu Egzekutywy Komitetu Żydowskiego w kwietniu 1945 r.
ŚCIŚLE TAJNE Instrukcja Nk/003/47 Żydowski scenariusz zniewalania państw i narodów. Namiestnicy moskiewscy musieli go przestrzegać pod rygorem natychmiastowego wezwania do Moskwy lub gułagowej banicji. Egzemplarz tego scenariusza znajdował się m.in. w Belwederze, do wiadomości Bieruta, Bermana i ich najbliższej żydowskiej kliki. Tam właśnie zginał!… Posiadamy kopię tego unikalnego najtajniejszego żydowskiego dokumentu.
Przejdźmy do lektury tego dokumentu Wierne tłumaczenie z oryginału rosyjskiego Ściśle tajne Moskwa 2 VI 1947r. Instrukcja Nk/003/47
Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie. Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzić go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli. Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami – prasą, filmem, radiem. W wojsku obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej. W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych – centrale handlowe, społdzielczość. W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zastosować podobną metodę – siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować. Osiedlanie się Żydów powinno być przeprowadzone z pewnym planem i korzyścią dla społeczeństwa żydowskiego. Moim zdaniem, należy osiadać w większych skupiskach, jak: Warszawa, Kraków; w centrum życia gospodarczego i handlowego: Katowice, Wrocław, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Łódź, Bielsko. Należy również tworzyć typowe ośrodki przemysłowe i rolnicze, głównie na ziemiach odzyskanych, nie poprzestając na Wałbrzychu i Rychbachu – obecnie Dzierżoniów. W tych ośrodkach możemy przystosować przyszłe kadry nasze w tych zawodach, z którymi bylibyśmy słabo obeznani. Uznać antysemityzm za zdradę główną i tępić go na każdym kroku. Jeżeli stwierdza się, że jakiś Polak jest antysemitą, natychmiast go zlikwidować przy pomocy władz bezpieczeństwa lub bojówek PPR jako faszystę, nie wyjaśniając organom wykonawczym sedna sprawy. Żydzi muszą pracować dla swego zwycięstwa, pracując jednocześnie nad zwycięstwem i gruntowaniem komunizmu w świecie, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie najwyższą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycję. Są niewielkie widoki na to, by doszło do wojny. Jeśli Ameryka zacznie się szybko socjalizować, to tą drogą mniejszych lub większych wstrząsów wewnętrznych i tam musi zapanować komunizm. Wtedy reakcja żydowska, która dziś trzyma z reakcją międzynarodową, zdradzi ją i uzna, że rację mieli Żydzi stojący po drugiej stronie barykady. Podobny przypadek współdziałania Żydów całego świata, wyznających dwie rożne koncepcje ustrojowe – komunizm i kapitalizm – zaistniał w ostatniej wojnie. Dwa największe mocarstwa światowe, całkowicie kontrolowane przez Żydów i będące pod ich wielkim wpływem, podały sobie ręce. Trud Żydów pracujących wokół Roosevelta doprowadził do tego, ze USA wspólnie z ZSRR wystąpiły zbrojnie do walki przeciwko Europie środkowej, gdzie była kolebka nowej idei, opartej na nienawiści do Żydów. Zrobili to Żydzi, gdyż wiedzieli, że w przypadku zwycięstwa Osi, a głównie hitlerowskich Niemiec, które doskonale przejrzały plany polityki żydowskiej, niebezpieczeństwo rasizmu stanie się w USA faktem dokonanym i Żydzi znikną z powierzchni świata. Dlatego też Żydzi sowieccy poświęcili dla tego celu krew narodu rosyjskiego, a Żydzi amerykańscy zaangażowali swoje kapitały. Należy się liczyć z dalszym napływem Żydów do Polski, ponieważ na terenie Rosji jest jeszcze dużo Żydów. Przed wkroczeniem Niemców, w poszczególnych miastach ZSRR było kilka skupisk Żydów polskich: Charków – 36.200, Kijów – 17.800, Moskwa – 53.000, Leningrad – 61.000, w zachodnich republikach 184.730. Żydzi skupieni w tych ośrodkach to przeważnie inteligencja żydowska i dawne kupiectwo żydowskie. Element ten jest obecnie szkolony w ZSRR. Są to kadry budowniczych Polski – tzn. zgodnie z projektem Politbiura – fachowcy ci obsadzać będą najważniejsze dziedziny życia w Polsce, a ogół Żydów będzie rozlokowany głównie w centrach kraju. Stara polityka żydowska zawiodła. Obecnie przyjęliśmy nową, zespalającą cele narodu żydowskiego z polityką ZSRR. Podstawową zasadą tej polityki jest stworzenie aparatu rządzącego, złożonego z przedstawicieli ludności żydowskiej w Polsce. Każdy Żyd musi mieć świadomość, że ZSRR jest wielkim przyjacielem i protektorem narodu żydowskiego, że jakkolwiek liczba Żydów w stosunku do stanu przedwojennego uległa olbrzymiemu spadkowi, to jednak dzisiejsi Żydzi wykazują większą solidarność. Każdy Żyd musi mieć wpojone to przekonanie, że obok niego działają wszyscy inni, owiani tym samym duchem prowadzącym do wspólnego celu. Kwestia żydowska jeszcze jakiś czas będzie zajmowała umysły Polaków, lecz ulegnie to zmianie na naszą korzyść, gdy zdołamy wychować choć dwa pokolenia polskie. Według danych wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego na terenie Śląska Górnego i Dolnego jest obecnie ponad 40.000 Żydów. Około 15.000 Żydów ma być zatrudnionych w osadnictwie. Powiat Rychbach (Dzierżoniów) i Nysa są przewidziane do tych celów. Akcja osadnicza jest finansowana z żydowskich funduszów zagranicznych i państwowych. Żydzi celowo tworzą nową, choć chwilowo nieznaczną koncentrację elementu żydowskiego, kładąc podwalinę pod zawód rolnika i robotników przemysłowych. Jest to budowanie podłoża szerszych celów politycznych
1. W gmachu ambasady nie należy przyjmować żadnych informatorów terenowych rekrutujących się z krajowców. Spotkania z tymi ludźmi organizują nasze służby specjalne w miejscach publicznych. Informacje przyjmuje ambasada za pośrednictwem naszych służb specjalnych.
2. Należy szczególnie zadbać o to, aby nie było żadnych kontaktów między naszym wojskiem a ludnością cywilną kraju. Niedopuszczalne jest składanie wizyt w domach krajowców przez naszą kadrę oficerską, ani nawiązywanie kontaktów przez naszych żołnierzy szeregowych z miejscowymi kobietami, ludnością lub żołnierzami krajowców.
3. Przyspieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP, AK, BCH i innych ugrupowań, które powstały bez naszej inspiracji. Wykorzystać w tym celu fakt zbrojnej opozycji.
4. Dopilnować aby do wszystkich akcji bojowych, w pierwszej kolejności kierowano żołnierzy, którzy przed wstąpieniem do Armii Kościuszkowskiej przebywali na naszym terytorium. Doprowadzić do ich całkowitej likwidacji.
5. Przyspieszyć zjednoczenie wszystkich partii w jedną organizację i dopilnować, aby wszystkie kluczowe stanowi-ska obsadzone były przez ludzi zatwierdzanych przez nasze służby specjalne.
6. Doprowadzić do połączenia całego ruchu młodzieżowego w jedną organizację, a stanowiska od szczebla powiatowego wzwyż przez ludzi zatwierdzonych przez nasze służby specjalne. Do czasu zjednoczenia zlikwidować znanych przywódców harcerstwa.
7. Spowodować i dopilnować, aby delegaci wyznaczeni na zjazdy partyjne nie zachowali mandatów na okres kadencji wybranych przez siebie władz partyjnych, w żadnym wypadku delegaci nie mogą zwoływać posiedzeń między zakładowych. W razie konieczności zwołania takiego posiedzenia nalezy wyeliminowac ludzi, którzy wykazali się aktywnością w wysuwaniu koncepcji i postulatów. Na każdy następny zjazd wybierać nowych kandydatów, tylko wytypowanych przez nasze służby specjalne.
8. Należy zwrócić baczną uwagę na ludzi wyróżniających się zmysłem organizacyjnym, umiejącym sobie zjednać popularność. Ludzi takich należy pozyskać, w razie odmowy nie dopuszczać do wyższych stanowisk.
9. Doprowadzić do tego, aby pracownicy na stanowiskach pañstwowych ( za wyjątkiem służb ścigania i pracowników przemysłu wydobywczego) otrzymywali niskie pobory. Dotyczy to szczególnie służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, oświaty i kierowników różnych szczebli.
10. Do wszystkich organów władzy i większych zakładów pracy wprowadzić ludzi współpracujących z naszymi służbami specjalnymi (bez wiedzy władz krajowych).
11. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby prasa krajowców nie podawała sumarycznych ilości i rodzajów towarów wysyłanych do ZSSR. Nie można to również nazwać handlem. Należy dopilnować, aby prasa krajowa podkreślała ilość towarów wysyłanych przez nas do Polski, ale wspominała że to w ramach wymiany handlowej.
12. Wpłynąć na władze krajowe, aby nabywcy ziemi, gruntów i parceli nie otrzymali aktów własności, a jedynie akty nadania.
13. Ukierunkować politykę w stosunku do rolnictwa indywidualnego tak, aby prowadzenie gospodarstwa stało siê nieopłacalne , a wydajność jak najmniejsza. W następnej kolejnoœci przystąpić do kolektywizacji wsi. W razie wystąpienia silniejszej opozycji należy zmniejszyć dostawy środków produkcji dla wsi i zwiększyć powinności dla państwa. Jeżeli to nie pomoże spowodować, aby rolnictwo nie dawało pełnego pokrycia potrzeb żywnościowych kraju i oprzeć wyżywienie na imporcie.
14. Spowodować, aby wszystkie zarządzenia i akty prawne, gospodarcze, organizacyjne (z wyjątkiem wojskowych) nie były precyzyjne.
15. Spowodować, aby dla każdej sprawy powoływano kilka komisji, urzêdów, instytucji społecznych, ale żadne z nich nie powinno mieć prawa podejmowania ostatecznej decyzji bez konsultacji z pozostałymi. (Nie dotyczy przemysłu wydobywczego).
16. Samorządy w zakładach pracy nie mogą mieć żadnego wpływu na kierunek działania przedsiębiorstw. Mogą one zajmować siê jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.
17. Związki zawodowe nie mogą mieć możliwości sprzeciwu wobec poleceń dyrekcji. Obciążyć związki inną pracą, jak organizowanie wczasów, zaopatrzenia, działalności rozrywkowej i oświaty, wycieczki oraz rozprowadzanie atrakcyjnych towarów, potwierdzanie opinii i decyzji władz politycznych.
18. Należy spowodować, aby awansowano tylko tych pracowników, którzy wzorowo wykonują przydzielone im zadania i nie wykazują skłonności do analizowania spraw nie wychodzących poza te działania.
19. Krajowcom na stanowiskach partyjnych pañstwowych i gospodarczych należy stworzyć warunki do działania, które będą kompromitować ich w oczach podwładnych i wyborców i zamykać im powrót do tych środowisk z których pochodzą.
20. Kadrze oficerskiej rekrutującej siê z krajowców można powierzyć odpowiednie stanowiska pod warunkiem, że są tam już nasze służby specjalne.
21. Otoczyć szczególnym nadzorem ilości amunicji do wszelkich rodzai broni z każdego arsenału akcyjnego i ćwiczeń w ostrym strzelaniu, prowadzić swoiste rozliczenie.
22. Objąć szczególnym nadzorem wszelkie laboratoria i instytucje naukowo badawcze.
23. Należy zwrócić szczególną uwagę na ruch racjonalizatorski i wynalazczy, rozwijać go i popierać, ale wszystkie odkrycia dokładnie rejestrować i zapisywać, przekazywać do centrali. Dopuszczać do realizacji tylko te wynalazki, które przydatne są w przemyśle wydobywczym, wstępnej obróbki i określone w specjalnej instrukcji. Nie mogą być realizowane te odkrycia, które mogłyby doprowadzić do wzrostu produkcji kosztem ograniczenia wydobycia surowców lub zaniechania zalecanych działañ. W wypadku głównych odkryć, spowodować ich sprzedaż za granicê. Nie dopuszczać do publikacji zawierających wartości i opisy wynalazków.
24. Spowodować zakłócenie w punktualności transportów (z wyjątkiem transportu określonego w instrukcji NK 552-46).
25. Inspirować zwoływanie narad środowiskowych i problemowych, zbierać stawiane tam wnioski i propozycje, rejestrować wnioskodawców, a realizować linię określoną w instrukcjach.
26. Spopularyzować wywiady z ludźmi pracy na aktualne problemy produkcyjne, w których zawarta jest krytyka przeszłości lub lokalnego bałaganu, ale nie doprowadzić do likwidacji przyczyn krytykowanych zjawisk.
27. wystąpienia publiczne władz krajowców mogą zawierać akcenty narodowe i historyczne, ale nie mogą prowadzić do zjednoczenia ducha narodu.
28. Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osiedlach nie budowano nowych ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci wodociągowej. Stare ujęcia wodne i studnie uliczne systematycznie likwidować.
29. Przy odbudowie i rozbudowie przemysłu dopilnować, aby ścieki przemysłowe spływały do rzek mogących stanowić rezerwuary wody pitnej.
30. Mieszkania w nowych osiedlach i odbudowywanych miastach nie mogą zawierać dodatkowych pomieszczeń pozwalających na hodowlę inwentarza lub gromadzenia żywności na dłużej i w większych ilościach.
31. Spowodować, aby prywatne przedsiębiorstwa i rzemieślnicy otrzymywali surowce i urządzenia nie pozwalające na produkcję artykułów dobrej jakości, a cena tych produktów powinna być wyższe od podobnych wytwarzanych przez pañstwo.
32. Doprowadzić do maksymalnej rozbudowy administracji biurowej wszystkich stopni. Można dopuścić krytykę działalności administracyjnej, ale nie wolno pozwolić na jej zmniejszenie ani sprawną pracę.
33. Należy dopilnować wszystkich planów produkcyjnych w przemysłach wydobywczych i w działaniach określonych odpowiednimi instrukcjami i nie wolno dopuścić do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego.
34. Szczególnej obserwacji poddać Kościół i tak ukierunkować działalność oświatowo-wychowawczą, aby wzbudzić powszechny wstręt do tej instytucji. Objąć baczną uwagą i kontrolą kościelne drukarnie, archiwa, biblioteki, kazania, kolędowania (ostatni przykład to co powiedział ks. Jankowski, kapusie Żydy roztrąbili na cały świat, nie to, że prawda tylko, że antysemityzm) treści nauk religijnych oraz obrzêdy pogrzebowe.
35. W szkolnictwie pañstwowym, zawodowym, a szczególności w szkołach średnich i wyższych, doprowadzić do usunięcia nauczycieli cieszących się powszechnym autorytetem i uznaniem. Na ich miejsce wprowadzać ludzi mianowanych. Doprowadzić do zerwania korelacji między przedmiotami, do ograniczeń wydań źródłowych, do usunięcia z szkół średnich łaciny, greki, filozofii ogólnej i genetyki. W historii nie można podawać, co który władca chciał zrobić lub zrobił dla kraju, trzeba natomiast ukazywać tyraniê królów oraz walki uciemiężonego ludu. W szkolnictwie zawodowym doprowadzić do wąskich specjalizacji.
36. Inspirować organizowanie imprez pañstwowych związanych z walką krajowców z zaborcami (z wyjątkiem zaboru rosyjskiego), szczególnie z Niemcami i walkę o socjalizm.
37. W publikacjach krajowych nie dopuszczać opracowań traktujących o krajowcach przebywających w naszym pañstwie do rewolucji i w czasie II wojny światowej.
38. W razie powstania organizacji popierającej sojusz z naszym państwem, ale zmierzającej do kontroli działalności gospodarczej oficjalnych władz kraju, należy natychmiast podjąć działalność (niezależnie od władz kraju) obciążając te organizacje tendencjami nacjonalistycznymi i szowinistycznymi. Formy działalności : Burzenie naszych pomników i cmentarzy (obecnie podpalona Synagoga), publikowanie ulotek wyszydzających nasz naród, naszą kulturę, sens zawartych układów. Do prac propagandowych angażować krajowców i wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas.
39. Zadbać o budowę i rozbudowę mostów, dróg i licznych połączeń, aby w razie konieczności interwencji wojskowej można było szybko i z każdej strony dotrzeć do punktu oporu czy koncentracji sił opozycji.
40. Pilnować, aby aresztować przeciwników politycznych. Rozpracować przeciwników z autorytetem wśród krajowych narodowców. Likwidować w drodze tzw. zajęć sytuacyjnych przypadkowych, zanim staną się głośnymi lub aresztować ich wcześniej za wykroczenia kryminalne.
41. Nie dopuszczać do rehabilitacji osób skazanych w procesach politycznych. W razie konieczności rehabilitacji, można ją przeprowadzić pod warunkiem, że sprawa będzie uznana za pomyłkę sądową, bez wszczynania dochodzenia i stawiania przed sądem winnych pomyłki (sędziów, świadków, oskarżycieli, informatorów).
42. Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzanych przez partię, którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołali niezadowolenie wśród podwładnych. W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowisk i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe. W skrajnych sytuacjach ulokować na stanowiskach kierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.
43. Ogłaszać publicznie procesy ludzi ze stanowisk kierowniczych (wojsko, minister, główne urzędy, szkolnictwo) oskarżonych o działalność przeciw ludowi, przeciwko socjalizmowi, przeciwko industrializacji. Będzie to powodować czujność mas pracujących.
44. Dbać o wymianę ludzi na stanowiskach roboczych przez dopuszczenie do tych funkcji ludzi z awansów mających najniższe kwalifikacje (ostatni przykład to BOLEK – WAŁĘSA, który od Żydostwa zachodniego otrzymał nawet tytuły profesorskie, skąd my to znamy, 40-50 lat wcześniej za chwalenie Stalina też można było zbierać tytuły i awansować).
45. Spowodować napływ do szkół wyższych pochodzących z najniższych grup społecznych, którzy nie wykazują zainteresowań zawodowych, a tylko chęć zdobycia dyplomu.
Ten zbrodniczy scenariusz był realizowany z całą bezwzględnością, wiernością jego zasadom. Analizując go punkt po punkcie, każdy z nich egzemplifikując tysiącami przykładów rozpisanych na cztery tysiąclecia, można napisać całą historię polityczną i gospodarczą powojennej Polski. Jeżeli niekiedy pojawiły się jakieś praktyczne odstępstwa, to były one nieznaczne, lokalne, przystosowane do czasu i do okoliczności. Przyspieszyć likwidację krajowców związanych z KPP, PPS, Walterowców, KZMP, BCH i innych ugrupowań… i likwidować. Kapepowcy funkcyjni zostali wystrzelani już przed wojną w sowieckich czystkach. Ocaleli ci, którzy dostali się do Sowłagru już w czasie wojny. Kapepowcy krajowi, owe masy dołowe nigdy nie byli groźni dla systemu. Rozbić należało PPS, a wraz z nią wszystkie partie, zwłaszcza Polskie Stronnictwo Ludowe. Krwawa rozprawa z ich liderami trwała w tym samym czasie kiedy redagowano tę instrukcję. Walterowiec – K. Świerczewski, symbol czerwonej Hiszpanii, agenturalnego internacjonalizmu – zginie w Bieszczadach od kul UPA i dopiero 40 lat póżniej w telewizji pokażą jego zachowanego w muzeum munduru – z wyraźnym śladem pchnięcia bagnetem. Krwawa rozprawa z partiami politycznymi była propagandowo ułatwiona, gdyż konsekwentnie wiązano ją z faktyczną opozycją zbrojną.
Jeszcze nikt z przywódców tych partii nie przypuszczał ich rychłego końca, kiedy instrukcja mówiła: Przyspieszyć zjednoczenia wszystkich partii…To znaczy: zlikwidować wszystkie, a PARTIĘ NAZWAĆ SOWIECKĄ AGENTURĄ – PPR, przemianowaną wkrótce na PZPR. Rozbić ruch młodzieżowy, zwłaszcza przedwojenne harcerstwo: i stało się,….harcerstwo zostało zlikwidowane. Na jego miejsce wprowadzono indoktrynującą, ateizującą atrapę, obcą katolickiemu duchowi polskiej młodzieży. Apogeum tych niszczycielskich działañ przypadło na lata 1949-1952 i w tym właśnie okresie więzienia zapewniły się liczbą ponad 5000 tysięcy młodzieży licealnej, wyaresztowanej i skazanej za przynależność do ponad 500 tajnych organizacji szkolnych. Skazanych na najcięższe wyroki kierowano do więzień o zaostrzonym reżimie – Wronek, Rawicza, Strzelec Opolskich. Większość ulokowano w młodzieżowym obozie koncentracyjnym Jaworzno, byłej filii niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Punkt 7, to mistrzowska socjotechnika pozorowania życia partyjnego. Szeregowi członkowie partii, to masa posłusznych pionków, „użytecznych durniów”, którym stwarza się pozory współrządzenia, zakładem pracy, wsią, gminą, miastem, powiatem, województwem, krajem. Mają prawo krytykować, ale tylko niedociągnięcia i bałagan lokalny, drobne nadużycia i kradzieże „demaskować” ale przede wszystkim czujnie wypatrywać wrogów „demokracji” i reakcjonistów. Nie wolno im wkraczać w zakres spraw systemowych, uogólniać. Dostrzegających istotę zła, zdolnych do politycznych syntez bezwzględnie eliminować z życia załóg, zespołów, partii: eliminować ludzi, którzy wykazali siê aktywnością w wysuwaniu koncepcji i postulatów…
Zachowując pozory demokratycznych wyborów na wszystkich szczeblach, dopilnować, aby awansowali tylko posłuszni, bierni, mierni, a w pierwszej kolejności agenci systemu: „wytypowani” przez nasze służby specjalne. Wybrani do władz, na zjazd czy na inną akcję, nie powinni zachować swych mandatów na następną kadencję w przeciwieństwie do naszych agentów, którzy mają zagwarantowaną stałą obecność w systemie. Stąd brała siê potem elitarna grupa delegatów na wszystkie kolejne zjazdy partii.
Punkt 8. wyróżniających się w każdej dziedzinie, inteligentnych, aktywnych, posiadających zmysł organizacyjny albo podporządkować, albo odsunąć na boczny tor, jeżeli zaczynają myśleć oddzielnie i czynią użytek ze swego krytycyzmu.
Punkt 10: we wszystkich organach władzy, ich szczeblach i komórkach, mają rezydować agenci systemu. Mają to być dwa rodzaje agentów – służb specjalnych, oraz własnych czyli sowieckich, niezależnych i nieznanych Bezpiece krajowców.
Punkt 11: staranne przestrzeganie nakazu rabunkowej eksploatacji bogactw naturalnych krajowców. W kilku innych punktach instrukcji stawia siê zielone światło szczególnie jednej, ważnej dziedzinie przemysłowi wydobywczemu. Wyłącza siê go z licznych zakazów obowiązujących w innych dziedziny gospodarki krajowców. W dążeniu do maksymalizacji wydobycia kopalin, zwłaszcza wêgla, cała infrastruktura górnictwa i transportu musi być podporządkowana tym preferencjom. Jeżeli w jednym z punktów instrukcji mówi się do świadomego zakłócenia transportu, to z tej zasady ma być wyłączony transport węgla. Rolnictwo: Celem ostatecznym jest upañstwowienie ziemi rolników. Parcelacja ziemi dworskiej była oszustwem obliczonym za pozyskanie masy chłopskiej, stanowiącej wówczas 70% społeczeństwa, a przy tym bazê ruchu oporu. Wrêczono chłopom bezwartościowy akt nadania, a nie akty notarialne. Kilka lat później rozpocznie siê przymusowa kolektywizacja, wykreuje siê kułaka-wroga sabotującego postêp na wsi, magazynującego zboże i żywność w celu spekulacji. Więzienia zapełnią ponad 200 tys. nieszczęśników, którzy nie byli w stanie i na czas i nakazanej ilości dostarczyć obowiązujących dostaw. W dążeniu do likwidacji rolnictwa indywidualnego, poprzez system niskich cen i ograniczeń, spychano gospodarstwo chłopskie w nieopłacalność.
Punkty 14 – 15: wszystkie akty prawne, zarządzenia, powinny być nieprecyzyjne, dopuszczając dowolność interpretacyjną. Każda sprawa powinna znajdować siê w gestii kilku komisji, urzędów instytucji, ani jedno z tych ogniw nie mogło podjąć decyzji ostatecznej. Decyzje należą do przedstawicieli agentury i partii. I znów: nie dotyczy przemysłu wydobywczego.
Punkty 17 – 16: – Samorządy i związki zawodowe to pozorowane, bezwolne przybudówki. Nie mają nic do powie-dzenia o losach zakładu i załogi, o kierunkach i organizacji produkcji, itp. Związki zawodowe mogą rozprowadzać wśród załóg ziemniaki na zimê, bilety do teatru i kin, przydzielać skierowania na wczasy. Nie wszystkim zresztą – tylko według własnego klucza. Ruch racjonalizatorski rozwijać i popierać (pkt 23), ale cenne pomysły kierować do centrali i nie wdrażać je w zakładach macierzystych. Dopuszczać do realizacji pomysły tylko przydatne w przemyśle wydobywczym. Wynalazki o randze odkrycia naukowego lub technicznego natychmiast kierować „za granicę” czyli do ZSSR.
Punkt 27: szczególnie ważny, choć ogólnikowy – tępić wszystkie próby konsolidacji ducha narodu. Punkty 28 – 29 mają charakter więc zbrodniczy. Zabraniają budowy lokalnych ujęć wodnych, stare ujęcia włącznie ze studniami nakazują likwidować. Wszystko kierować do jednego wspólnego. Dlaczego? Aby w razie potrzeby można było sparaliżować miasto zniszczeniem dostaw wody pitnej!
Punkt 31: systematycznie niszczyć rzemiosło i wszelką inicjatywę prywatną. Wszelkie koncesje w tej dziedzinie będą w następnym dziesięcioleci uzależniane od agenturalnej współpracy rzemieślnika z Bezpieką, co dotyczyło także sklepikarzy, restauratorów oraz taksówkarzy, a na koniec handlarzy dewizami. Zaopatrzenie rynku (pkt 33) ma zawsze balansować na granicy niedostatku, permanentnego braku dostaw podsta-wowych towarów. Ma to zaprzątać uwagę obywatela pochłaniać jego zbędny czas, absorbować myśli, inicjatywę, kierować je na stałe kombinowanie, gdzie i jak co kupić. Surowo dopilnować realizacji planów wydobywczych, natomiast nie wolno dopuszczać do wykonania zaopatrzenia rynku krajowego. Oznacza to, że rynek wydobywczy nie jest rynkiem krajowym, tylko kolonialnym monopolem okupanta.
Punkt 34: Wojna z Kościołem – ten zapis stanie się dosłowną w jego brzmieniu, istotą tajnych dyrektyw politycznych oraz zaleceñ Bezpieki. Jest on rekapitulacją głównych kierunków wojny z Kościołem: obserwacja i inwigilacja, oświata i wychowanie szkolne ukierunkowane na budzenie powszechnego wstrętu do tej instytucji, pełny nadzór nad drukarniami, archiwami kościelnymi, a także nad kazaniami, nauką religii. Wojna administracyjna z Kościołem to niezliczone szykany i utrudnienia w administracyjnym funkcjonowaniu Kościoła, parafii księży.
Punkt 35, najbardziej rozbudowany, ale też najważniejszy w wojnie duchowej z narodem. Po pierwsze – usuwać nauczycieli z autorytetem, niepokornych. Usuwać z nauczania wiedzę historyczną , grekę, łacinę filozofię, co wyjałowi świadomość z tradycji humanistycznej, głęboko osadzonej w polskości i wierze. W praniu mózgów i tradycji, preferować walkę z Niemcami i walkê o socjalizm. W punkcie 38 odnajdujemy potwierdzenie nakazu prowokacji jako metody i pretekstu do eskalacji prześladowañ: burzyć nasze (sowieckie) pomniki, cmentarze, publikować ulotki wyszydzające nasz naród (zlepek podbitych narodów pod kierownictwem żydowskim) naszą kulturę, sens zawartych układów; wykorzystywać istniejącą nienawiść do nas. Agenci wprowadzeni do organizacji, zwłaszcza młodzieżowych, mieli nakaz eskalacji działañ, radykalizacji pogromów. W kolejnych „przewrotach”, jak marzec 1968, grudzieñ 1970 i wreście w czasach ”Solidarności”, metoda prowokacji zawsze święciła tryumfy. Dziwni „manifestanci” miotali wezwania do szturmów na Komitety i siedziby Bezpieki. Nie wiadomo czyje ręce wyrzucały kamienie, kto demolował sowieckie pomniki, nagrobki, a dzisiaj podpala synagogi; – te same służby w rękach żydowskich!!! wg. zmodernizowanej opcji tj. z pro-sowieckiej na pro-Brukselską, gdzie Polska ma wejść na kolanach jako kolonia żydo-niemiecka, ale pozba-wiona majątku narodowego, i surowców naturalnych, armii, przemysłu zbrojnego, fabryk i zakładów pracy.
Trzy kolejne punkty instrukcji: 40, 41, 42,to sposoby rozprawy z opozycją:
a) Nakaz aresztowań przeciwników politycznych, zwłaszcza o dużym autorytecie wśród narodu. b) Mordować skrycie, w tzw. zajęciach sytuacyjnych, przy „ucieczkach” albo metodą „samobójstw”. c) Dyskredytować ich pod pretekstem wykroczeñ o charakterze kryminalnym. d) Nie dopuszczać do rehabilitacji. I na odwrót – członków i funkcjonariuszy reżimu, z partii i Bezpieki, tolerować w najcięższych nawet wykroczeniach. W ostateczności przenosić na równorzędne stanowiska. w skrajnych wypadkach lokować ich na stanowiskach niekierowniczych i traktować jako rezerwê kadrową do późniejszej wymiany.
Tu również bez trudu można wykazać ponadczasowy uniwersalizm tej dyrektywy: partyjni dygnitarze, kryminaliści z sejmu i senatu od 1993 – 1995, którym wykazuje się ewidentne bilionowe przestêpstwa finansowe i gospodarcze, pozostają bezkarni, a sejm przez nich reprezentowany odrzuca kolejne wnioski o zdjęcie immunitetów poselskich z takich przestępców. Ale czy można się temu dziwić skoro agentura jawna „sowiecka” postanowiła zmienić orjentację na pro-brukselską, porzednio zagrabiając własność prywatną Narodów, potem przez scenariusz „Solidarności” która była przez nich kontrolowana i prowadzona na orjentację Amerykańsko-Brukselską, ale pod warunkiem, że zagrabił WŁASNOŚĆ NARODOWĄ (w formie majątków narodowych, byłych demoludów). Czy ktokolwiek normalnie myślący już nie pamiêta tych samych ludzi, którzy są obecnie u steru władzy, ich kwik zarzynanej świni, na temat zgniłego zachodu, i pozorowanej walki, dzisiaj raptem doznali objawienia i okradli te narody, poprzez, rzekomą opozycję zainscenizowaną do spółki ze służbami zachodnimi, zachód synonim wolności, który nie popiera zniewolonych narodów, lecz mafie, które mają otworzyć granice tych krajów, w celu zaprowadzenia NOWEGO PORZĄDKU ŚWIATA, z rządem masonów w Brukseli, z jedną religią zjudaizowaną przez nich, spod znaku cyrkla i ekierki. Gdzie nie bêdzie miejsca dla Katolików, którzy również jak za czasów zamordyzmu radzieckiego w rękach żydów, tępili chrześcijaństwo i wszelkie inne religie. Dzisiaj mamy Tych Nawiedzonych Intelektualistów obżartch zrabowanym majątkiem Narodowym, do spółki z byłą jawną agenturą RAZEM kwicząc PRZEKRZYKUJĄC SIĘ w jednym chórze…. DO NATO, DO UNII EUROPEJSKIEJ;…DO NATO, DO UNII EUROPEJSKIEJ;…DO NATO DO UNII EUROPEJSKIEJ;…DO NATO DO UNII EUROPEJSKIEJ;…. i tak w kółko do obłędu, a dlaczego!?…. bo szajka tych międzynarodowych zbirów i zbrodniarzy drży o swój stan posiadania, gdzie tylko dzisiaj NATO I KONSTYTUCJA Narodów Zjednoczonych Europy Zachodniej Może im zapewnić ich stan posiadania do spółki z finansjerą ponadnarodową zakłada NOWY PORZĄDEK ŚWIATA.
Dziedzicząc POLSKĘ ZBIRÓW, obecnie RZĄD ZŁODZIEI dziedziczą także jej metody. Dwa ostatnie punkty instrukcji nakazują preferowanie MIERNOT, wysuwanie na stanowiska kierownicze ludzi bez wykształcenia, bez kompetencji, bez kwalifikacji zawodowych ale pewnych, sprawdzonych w serwilizmie, zdradzie, tajnej współpracy z okupantem. Nieodparcie narzuca się podczas lektury tej instrukcji, jej wewnêtrzna ludobójcza spójność z programem hitlerowskiej eksterminacji narodu polskiego. Jej dyrektywa brzmiała:
SCHLUSS MIT POLEN!!!…… (koniec z Polską): KIEROWNICZE WARSTWY NARODU POWINNY BYĆ UNIESZKODLIWIONE!!!…..
Zwycięski hitleryzm, w jego programie zwanym „Ost des Reischsurers SS”, zamierzał przesiedlić około 16 mln. Polaków dokładnie tam, gdzie Stalinizm skierował już ponad półtora miliona Polaków Kresowych – Syberię. Sowieckie ludobójstwo i rozmiary deportacji nie musiały posuwaæ siê do tak monstrualnych wędrówek ludów. Wystarczyła pełnia władzy na miejscu, w podbitym kraju, genialnie upozorowana na normalność, Między innymi dlatego Sowieckie Imperium zła było i pozostało niedoścignioną, najdoskonalszą emanacją systemu zbrodni i ludobójstwa. Ponurą istotą tego fenomenu rozumieli tylko ci, którzy doświadczyli go na własnej skórze. Uciszony został również swój, który przejrzał ją bez złudzeń żydowski poeta Osip Mandelsztam, zamordowany w łagrach, za próby otwarcia oczu swoim ziomkom Żydom.
ZBRODNIARZ NKWD JAKUB BERMAN
Jakub Berman (ur. 23 grudnia 1901 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 1984 w Warszawie) - polski działacz komunistyczny , wiceprezes Rady Ministrów, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji, członek Komisji Wojskowej Biura Politycznego KC PZPR, nadzorującej ludowe Wojsko Polskie od maja 1949 roku.
Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej, jako syn Isera (Izydora) i Guty (Gustawy).
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1924 roku został członkiem Związku Młodzieży Komunistycznej, a w 1928 roku - Komunistycznej Partii Polski (KPP). Po niemieckim najeździe na Polskę w 1939 roku zbiegł do Związku Sowieckiego. W 1941 roku został jednym z redaktorów "Sztandaru Wolności" - organu Komunistycznej Partii Białorusi. W latach 1941 - 1943 był kierownikiem polskiego kursu w szkole komunistycznej w Kusznarenkowie, szkoląc działaczy Polskiej Partii Robotniczej . W grudniu 1943 powołano go na sekretarza wydziału krajowego Związku Patriotów Polskich (ZPP), z Wandą Wasilewską prezesem ZPP.
Współorganizator Centralnego Biura Komunistów Polskich oraz Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) w ZSRS (1944), w latach 1944 - 1948 członek Biura Politycznego PPR, następnie do maja 1956 członek Biura Politycznego PZPR, w latach 1952-1954 członek Prezydium Rady Ministrów, a w latach 1954-1956 wiceprezes Rady Ministrów.
Uchwałą Prezydium KRN z 19 lipca 1946 "w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju" został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
W latach 1949-1954 był członkiem Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. Bezpieczeństwa Publicznego, nadzorującej aparat represji stalinowskich w Polsce, współodpowiedzialny za zbrodniczą działalność Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Koordynował przygotowywania licznych procesów politycznych, prześladowania kilkusettysięcznej rzeszy członków AK i NSZ. W drugiej połowie lat 40. XX wieku tak umocnił swoją pozycję ,że stanowił wraz z Bolesławem Bierutem i Hilarym Mincem trójkę stanowiącą najściślejsze kierownictwo PZPR.
W kwietniu 1945 roku Jakub Berman był sekretarzem stanu Rady Ministrów, członkiem Biura Politycznego PPR, członkiem Tymczasowego Rządu Jedności Narodu i sekretarzem Polej Syjonu.
Bez zajmowania eksponowanych stanowisk, kierował ideologią partii komunistycznej oraz aparatem terroru. Był uważany za tzw. szarą eminencję. Miał kierowniczy udział w morderstwach politycznych wspólnie z ministrem bezpieczeństwa publicznego generałem dywizji Stanisławem Radkiewiczem.
Od 1928 roku żonaty z Gustawą z d. Grynberg (1900-1978), z którą miał córkę Lucynę (ur. 1929), żonę Feliksa Tycha. Feliks Tych (ur. 31 lipca 1929 w Warszawie) - polski historyk i publicysta, w latach 1995-2006 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego. W latach 1971-1987 pracował w Centralnym Archiwum Komitetu Centralnego PZPR.
Jakub Berman zmarł w Warszawie. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
W kwietniu 1945 roku wygłosił przemówienie ( TAJNY REFERAT TOW. JAKUBA BERMANA WYGŁOSZONY NA POSIEDZENIU EGZEKUTYWY KOMITETU ŻYDOWSKIEGO ):
"Żydzi mają okazję do ujęcia w swoje ręce całości życia państwowego w Polsce i rozszerzenia nad nim swojej kontroli. Nie pchać się na stanowiska reprezentacyjne. W ministerstwach i urzędach tworzyć tzw. drugi garnitur. Przyjmować polskie nazwiska. Zatajać swoje żydowskie pochodzenie.
Wytwarzać i szerzyć wśród społeczeństwa opinie i utwierdzić go w przekonaniu, że rządzą wysunięci na czoło Polacy, a Żydzi nie odgrywają w państwie żadnej roli.
Celem urabiania opinii i światopoglądu narodu polskiego w pożądanym dla nas kierunku, w rękach naszych musi się znaleźć w pierwszym rzędzie propaganda z jej najważniejszymi działami - prasą, filmem, radiem.
W wojsku obsadzać stanowiska polityczne, społeczne, gospodarcze, wywiad. Mocno utwierdzać się w gospodarce narodowej.
W ministerstwach na plan pierwszy przy obsadzaniu Żydami wysuwać należy: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Skarbu, Przemysłu, Handlu Zagranicznego, Sprawiedliwości. Z instytucji centralnych - centrale handlowe, spółdzielczość.
W ramach inicjatywy prywatnej, utrzymać w okresie przejściowym silną pozycję w dziedzinie handlu. W partii zastosować podobną metodę - siedzieć za plecami Polaków, lecz wszystkim kierować.
Osiedlanie się Żydów powinno być przeprowadzone z pewnym planem i korzyścią dla społeczeństwa żydowskiego. Moim zdaniem, należy osiadać w większych skupiskach, jak: Warszawa, Kraków; w centrum życia gospodarczego i handlowego: Katowice, Wrocław, Szczecin, Gdańsk, Gdynia, Łódź, Bielsko.
Należy również tworzyć typowe ośrodki przemysłowe i rolnicze, głównie na ziemiach odzyskanych, nie poprzestając na Wałbrzychu i Rychbachu - (obecnie Dzierżoniów). W tych ośrodkach możemy przystosować przyszłe kadry nasze w tych zawodach, z którymi bylibyśmy słabo obeznani.
Uznać antysemityzm za zdradę główna i tępić go na każdym kroku. Jeżeli stwierdza się, ze jakiś Polak jest antysemitą, natychmiast go zlikwidować przy pomocy władz bezpieczeństwa lub bojówek PPR jako faszystę, nie wyjaśniając organom wykonawczym sedna sprawy .
Żydzi muszą pracować dla swego zwycięstwa, pracując jednocześnie nad zwycięstwem i gruntowaniem komunizmu w świecie, bo tylko wtedy i przy takim ustroju naród żydowski osiągnie najwyższą pomyślność i zabezpieczy sobie najsilniejszą pozycję.
Są niewielkie widoki na to, by doszło do wojny. Jeśli Ameryka zacznie się szybko socjalizować, to tą drogą, mniejszych lub większych wstrząsów wewnętrznych i tam musi zapanować komunizm.
Wtedy reakcja żydowska, która dziś trzyma z reakcją międzynarodową zdradzi ją i uzna, że rację mieli Żydzi stojący po drugiej stronie barykady.
Podobny przypadek współdziałania Żydów całego świata, wyznających dwie rożne koncepcje ustrojowe - komunizm i kapitalizm - zaistniał w ostatniej wojnie. Dwa największe mocarstwa światowe, całkowicie kontrolowane przez Żydów i będące pod ich wielkim wpływem, podały sobie ręce.
Trud Żydów pracujących wokół Roosevelta doprowadził do tego, że USA wspólnie z ZSRR wystąpiły zbrojnie do walki przeciwko Europie środkowej, gdzie była kolebka nowej idei, opartej na nienawiści do Żydów.
Zrobili to Żydzi, gdyż wiedzieli, że w przypadku zwycięstwa Osi, a głównie hitlerowskich Niemiec, które doskonale przejrzały plany polityki żydowskiej, niebezpieczeństwo rasizmu stanie się w USA faktem dokonanym i Żydzi znikną z powierzchni świata.
Dlatego też Żydzi sowieccy poświęcili dla tego celu krew narodu rosyjskiego, a Żydzi amerykańscy zaangażowali swoje kapitały.
Należy się liczyć z dalszym napływem Żydów do Polski, ponieważ na terenie Rosji jest jeszcze dużo Żydów.
Przed wkroczeniem Niemców, w poszczególnych miastach ZSRR było kilka skupisk Żydów polskich: Charków - 36.200, Kijów - 17.800, Moskwa - 53.000, Leningrad - 61.000, w zachodnich republikach 184.730.
Żydzi skupieni w tych ośrodkach to przeważnie inteligencja żydowska, dawne kupiectwo żydowskie. Element ten jest obecnie szkolony w ZSRR. Są to kadry budowniczych Polski - tzn. zgodnie z projektem Politbiura - fachowcy ci obsadzać będą najważniejsze dziedziny życia w Polsce, a ogół Żydów będzie rozlokowany głownie w centrach kraju.
Stara polityka żydowska zawiodła. Obecnie przyjęliśmy nową, zespalającą cele narodu żydowskiego z polityką ZSRR. Podstawową zasadą tej polityki jest stworzenie aparatu rządzącego, złożonego z przedstawicieli ludności żydowskiej w Polsce.
Każdy Żyd musi mieć świadomość, że ZSRR jest wielkim przyjacielem i protektorem narodu żydowskiego, że jakkolwiek liczba Żydów w stosunku do stanu przedwojennego uległa olbrzymiemu spadkowi, to jednak dzisiejsi Żydzi wykazują większą solidarność. Każdy Żyd musi mieć wpojone to przekonanie, ze obok niego działają wszyscy inni, owiani tym samym duchem prowadzącym do wspólnego celu.
Kwestia żydowska jeszcze jakiś czas będzie zajmowała umysły Polaków, lecz ulegnie to zmianie na naszą korzyść, gdy zdołamy wychować choć dwa pokolenia polskie.
Według danych wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego na terenie Śląska Górnego i Dolnego jest obecnie ponad 40.000 Żydów. Około 15.000 Żydów ma być zatrudnionych w osadnictwie. Powiat Rychbach (Dzierżoniów) i Nysa są przewidziane do tych celów. Akcja osadnicza jest finansowana z żydowskich funduszy zagranicznych i państwowych.
Żydzi celowo tworzą nową, choć chwilowo nieznaczną koncentrację elementu żydowskiego, kładąc podwalinę pod zawód rolnika i robotników przemysłowych.
Jest to budowanie podłoża szerszych celów politycznych."
Polak, który wykradł i opublikował stenogram referatu Bermana, został skazany na karę śmierci, zmienioną w drodze łaski na karę dożywotniego więzienia.
Tekst TAJNEGO REFERATU TOW. JAKUBA BERMANA jest przedrukiem z książki "O Narodowych Siłach Zbrojnych " płk. dypl. Stanisława Żochowskiego, byłego Szefa Sztabu Dowództwa Sił Zbrojnych. Wyd. Retro, Lublin, 1994.
Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych - organ wykonawczy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w zakresie planowania i dowodzenia wojskami operacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - polskimi kontyngentami wojskowymi oraz innymi wydzielonymi jednostkami wykonującymi działania w ramach operacji wojskowych poza granicami Polski (operacje reagowania kryzysowego).
Decydujące znaczenie dla sytuacji w stalinowskim Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego miał fakt, że głównym i niekontrolowanym przez nikogo w Polsce nadzorcą bezpieki w Biurze Politycznym KC PPR, a później Biurze Politycznym KC PZPR był żydowski komunista Jakub Berman, niezwykle dynamiczny i bardzo inteligentny "morderca zza biurka". To on był też faktycznie osobą "numer jeden" w komunistycznym establishmencie w Polsce, "szarą eminencją" ówczesnej władzy, spychając w cień dużo mniej inteligentnego i bezbarwnego Bieruta. A przede wszystkim posiadając dużo lepsze od niego kontakty na Kremlu, w odróżnieniu od rządzącego Węgrami krwawego Mátyása Rákosiego, (właściwie Mátyása Rosenfelda) - węgierskiego komunistę pochodzenia żydowskiego i sekretarza generalnego Węgierskiej Partii Robotniczej.
Berman nie pchał się jednak na czołowe stanowisko w Polsce. Jak później wyznał w rozmowie z Teresą Torańską (por. jej książkę "Oni"):
"Zdawałem sobie jednak sprawę, że najwyższych stanowisk jako Żyd, objąć, albo nie powinienem, albo nie mógłbym (.). Faktyczne posiadanie władzy nie musi wcale iść z eksponowaniem własnej osoby. Zależało mi, żeby wnieść swój wkład, wycisnąć piętno na tym skomplikowanym tworze władzy, jaki się kształtował, ale bez eksponowania się. Wymagało to naturalnie pewnej zręczności".
Wycisnął rzeczywiście straszne piętno na wszystkim, czym kierował, będąc głównym dysponentem krwawych bezpieczniackich rozpraw z narodem polskim.
Dysponując potężnymi dźwigniami władzy był od początku bezwzględnym rzecznikiem stosowania polityki "twardej ręki". Już jesienią 1945 roku mówił:
"(.)Należy utrzymać silną rękę nie tylko na zewnątrz, ale i wewnątrz w stosunku do administracji, członków partii itp. Twarda ręka w bezpieczeństwie może wiele pomóc(.)".
Inspirował maksymalne stosowanie przemocy wobec PSL-owskiej opozycji, bez przebierania w środkach. W wystąpieniu na posiedzeniu Biura Politycznego KC PPR bezpośrednio po skrajnym zafałszowaniu przez komunistów wyborów ze stycznia 1947 roku mówił:
"(.)Zmobilizowałem wszystkie siły nacisku moralnego i fizycznego . Gdyby świat dowiedział się o prawdziwych wynikach wyborów na całym obszarze Polski, przypuszczono by na nas atak (.)".
Berman ponosi zdecydowanie największą odpowiedzialność za krwawy terror doby stalinizmu w Polsce, który nadzorował przez "swoich" ludzi, w bezpieczniackim syndykacie zbrodni, stalinowskich zbrodniarzy, głównie:
Romana Romkowskiego, (właściwie Nasiek (Natan) Grinszpan-Kikiel vel Natan Grünsapau-Kikiel, Feliks, Ernest, Jaszka)- żydowskiego działacza komunistycznego, generała brygady bezpieczeństwa publicznego Polski Ludowej,
Józefa Różańskiego , (właściwie Józefa Goldberga, po wojnie używającego imienia Jacek, jak i Józef) - prawnika, żydowskiego oficera NKWD i MBP, posła na Sejm Ustawodawczy,brata Jerzego Borejszy,
Berman koordynował przygotowania setek procesów politycznych, prześladowania kilkusettysięcznej rzeszy członków Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i Narodowych Sił Zbrojnych oraz bezwzględną, systematyczną walkę z Kościołem. Dyrektorom departamentów w MBP wielokrotnie zarzucał, że nie doceniają "roli kleru w dywersji przeciw naszej partii".
W przemówieniu na radzie partyjnej w marcu 1949 roku akcentował, że centralnym zagadnieniem jest rozwój agentury bezpieczeństwa, którą trzeba rozbudowywać z całym uporem. Zdecydowanie zwalczał jakiekolwiek próby uwzględnienia narodowej specyfiki w polityce PPR, szczególnie ostro przeciwstawiając się tego typu przejawom w działalności Władysława Gomułki.
Należał do głównych rzeczników rozprawy z gomułkowszczyzną, atakując ją jako niebezpieczne "odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne". Po sfabrykowanym procesie byłego komunistycznego ministra spraw wewnętrznych Laszló Rajka i straceniu go jako rzekomego "agenta Tito", wystąpił na naradzie w KC PZPR solidaryzując się z katami Rajka i zapowiadając szukanie "polskich Rajków".
Prowadził konsekwentną politykę sowietyzacji i rusyfikacji polskiej kultury, dążąc do wytrzebienia polskiego narodowo-katolickiego sposobu myślenia. Ze względu na równoczesne łączenie przez Bermana nadzoru nad bezpieczeństwem i kulturą popularne stało się cyniczne powiedzenie, że odtąd w malarstwie dopuszczone będą wyłącznie trzy kierunki:
"fornalizm, ubizm i represjonizm".
Realizując za parawanem systemu komunistycznego skrajnie szowinistyczną politykę żydowską i tępiąc najlepszych polskich patriotów, nie zważał na konkretne zasługi represjonowanych w akcji ratowania Żydów. Bardzo wymowny pod tym względem był taki oto dialog Teresy Torańskiej z Jakubem Bermanem:
Torańska: - A zamykanie? Na przełomie 1948/1949 aresztowaliście członków AK-owskiej Rady Pomocy Żydom "Żegota". Berman: - No tak, objęło się szeroką gamą wszystkie organizacje związane z AK. Torańska : - Proszę pana! UB, w którym wszyscy, lub prawie wszyscy dyrektorzy byli Żydami, aresztuje Polaków za to, że w czasie okupacji ratowali Żydów, a pan twierdzi, że Polacy są antysemitami, nieładnie. Berman: - Źle się stało. Na pewno źle się stało (T. Torańska "Oni", wyd. podziemne "Przedświt", Warszawa 1985, s. 237).
Usunięty w maju 1956 r. z kierownictwa partii i rządu, ostatecznie uniknął jakiejkolwiek kary (poza usunięciem go w maju 1957 r. ze składu KC i partii). Przez wiele lat spokojnie pracował jako recenzent-konsultant w redakcji historycznej partyjnego wydawnictwa "Książka i Wiedza". Co więcej, ten największy zbrodniarz PRL-owski za rządów gen. Jaruzelskiego w grudniu 1983 roku został odznaczony w Sejmie Medalem Krajowej Rady Narodowej.
Nawet po dziesięcioleciach, Berman, krwawy morderca zza biurka, nie odczuwał żadnych wyrzutów sumienia za zbrodnie popełnione na Polakach przez Żydów. Przeciwnie, dalej oskarżał Polaków o antysemityzm.
Według Lebiediewa: "Bierut był całkowicie izolowany przez Bermana, Minca i Zambrowskiego, którzy w rzeczywistości sprawowali władzę i podejmowali kluczowe decyzje".
I ten fakt sowiecki ambasador uważał za wielce niepokojący, ponieważ "tacy kierowniczy działacze polscy jak Berman, Minc i Zambrowski nie uwolnili się od przesądów nacjonalistycznych".
Lecz w tym przypadku bynajmniej nie chodziło o nacjonalizm polski. Według Lebiediewa przywódcą tej grupy był Jakub Berman.
Ten cytat pochodzi z tajnego raportu ambasadora ZSRR w Polsce Wiktora Lebiediewa do Wiaczesława Mołotowa z 10 lipca 1949 roku.
Literatura, źródła, cytaty:
Bogdan Musiał, Moskwa wybiera Bermana, Rzeczpospolita, 18 kwietnia 2009
_01.jpg)
28. Zwrócić baczną uwagę, czy w odbudowywanych i nowych większych miastach i osiedlach nie budowano nowych ujęć wodnych niezależnych od głównej sieci
42. Nie wolno stawiać przed sądem ludzi na stanowiskach kierowniczych obsadzanych przez partię, którzy swą działalnością spowodowali straty lub wywołali niezadowolenie wśród podwładnych. W sytuacjach drastycznych należy ich odwołać ze stanowisk i przenieść do innych miejscowości na stanowiska równorzędne lub wyższe. W skrajnych sytuacjach ulokować na stanowiskach kierowniczych i traktować jako rezerwę kadrową do późniejszej wymiany.
ływu na kierunek działania przedsiębiorstw. Mogą one zajmować siê jedynie sposobem wykonywania zleconych zadań.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen