GTVRG e.V.
German Tsunami Victims Response Group e.V. was established as a non-profit German tsunami victims organisation acting worldwide to prevent man-made disasters. Anyone can contribute. Donate and help our association. Account for donations: Jerzy Zbigniew Chojnowski, IBAN: DE 48 2004 0000 0420 7692 00, BIC: COBADEFFXXX
Mittwoch, 6. November 2024
DONALD TRUMP IST ZURÜCK...
Mittwoch, 21. August 2024
SATANISMUS BEIM ESC 2024 IN MALMÖ
Satanismus beim Eurovision Song Contest 2024 in Malmö
Sie bezeichnet sich selbst als
Hexe, ihr Auftritt beim Eurovision Song Contest war eine Satansanbetung mitsamt
Teufel. Die „non-binäre“ irische Künstlerin „Bambie Thug“ steht natürlich für
Toleranz. Außer, es geht um Israel.
Von Jörn Schumacher
13. Mai 2024
Die irische Sängerin Bambie Thug erreichte mit dem Beitrag „Doomsday Blue“ beim Eurovision Song Contest in Malmö den 6. Platz
Der irische Beitrag beim
„Eurovision Song Contest“ (ESC) am Samstag strotzte nur so von Satanismus. Wie
wohl noch nie zuvor war ein Beitrag derart von Teufelsanbetung geprägt wie in
diesem Jahr der von „Bambie Thug“, der Künstlerin, die Irland vertrat.
Die 31-jährige Sängerin „Bambie
Thug“, die als „nicht-binäre Person“ gesehen werden möchte, hatte bei ihrem
Live-Auftritt Hörner auf dem Kopf; sie bezirzte den Teufel – ein Tänzer, der
ein Horn auf der Stirn trug – inmitten eines Kreises aus brennenden Kerzen, in
dem ein Pentagramm (ein fünfeckiger Stern, der Satan symbolisiert) zu sehen
war. Am Ende der Performance stand in großen Buchstaben auf der Leinwand „Crown
the witch“ – Krönt die Hexe. Im Text des Liedes heißt es: „Ich spreche, um zu
zerstören. Durch verdrehte Zungen wurde ein Fluch auf dich ausgeübt.“
Wohl noch nie hat ein Künstler
beim ESC so offen Satanismus gezeigt wie hier. Sicher, über die Jahre traten
viele schräge Vögel auf, im Jahr 2006 gewann die finnische Band „Lordi“, deren
Mitglieder als Monster verkleidet waren, insgesamt aber als Spaß-Band gesehen
werden wollten. Als 2021 für Zypern die griechische Pop-Sängerin Elena
Tsagrinou ins Rennen ging, protestierte die Katholische Kirche gegen deren
Auftritt – sie sprach von Satanismus und Blasphemie, denn im Lied „El Diablo“
sang die Künstlerin in einer Zeile vom Teufel, der ihr gesagt habe, dass sie
sein Engel sei. Optisch war der Auftritt harmlos.
Satanistin „krönt“ den Sieger mit
Dornenkrone
Bambie Thug hatte schon früh
vehement für den Ausschluss Israels vom Eurovision Song Contest als Folge des
Israel-Hamas-Krieges plädiert. Für die Probe hatte sie die Worte „Freiheit für
Palästina“ auf ihre Beine geschrieben. Sie musste diese Botschaft vor der
Livesendung jedoch entfernen. Dann plante sie, „Ceasefire“ (Waffenstillstand)
und „Freedom“ (Freiheit) in Oghamschrift auf den Körper zu schreiben – ein
frühmittelalterliches irisches Alphabet. Damit wollte sie gegen Israel
protestieren. Auch das musste sie kurzfristig abändern – die Veranstalter verbieten
es, politische Botschaften offen zu zeigen. Bambie Thug zählte in diesem Jahr
zu den größten Kritikern der israelischen Teilnahme. Sie sagte der Presse, als
sie von der Teilnahme der israelischen Künstlerin erfahren habe, habe sie vor
Trauer geweint. Im israelischen Fernsehen wurde die Irin als „satanisch“
bezeichnet.
Am Ende belegte Bambie Thug nur
Platz 6. Als der Gewinner des Abends klar war, Nemo aus der Schweiz, ging
Bambie Thug vor einem Millionenpublikum zu dem Schweizer Künstler hinüber und
setzte ihm eine schwarze Dornenkrone auf den Kopf. Der reagierte sichtlich
verwirrt und nahm die Krone kurze Zeit später, als er in sicherer Entfernung
von Bambie Thug war, wieder ab.
Der Eurovision Song Contest ist
der größte Musikwettbewerb der Welt, weltweit schauten ihn mehr als 150
Millionen Menschen per Live-TV an. Alleine in der ARD sahen im Schnitt 7
Millionen Menschen zu – ein Marktanteil von 37 Prozent.
Lebensziel: Alle zur Hexerei
bringen
Die 31-jährige Bambie Thug heißt
mit bürgerlichem Namen Bambie Ray Robinson. Sie ist die Tochter eines
schwedischen Vaters und einer irischen Mutter und hat drei Schwestern. Robinson
besuchte eine katholische Mädchenschule im südirischen Macroom und war Mitglied
im dortigen Schul-Chor. Später absolvierte sie eine Ausbildung zur Tänzerin.
Inzwischen lebt sie in London.
Der Teufel und viel Nacktheit
gehören zu ihrem Werk fest dazu. Sie hat für ihre Musik einen eigenen
Genre-Namen erfunden: „Ouija-Pop“. Ouija ist die okkulte Praxis, mit Geistwesen
in Kontakt zu treten. Ihr erstes Singlealbum veröffentlichte Robinson nach
eigener Aussage, als sie drogenabhängig war. Das Video dazu erschien unzensiert
auf Pornografie-Webseiten. Viele weitere Lieder von ihr handelten vor allem von
Sex und Drogen. Ihre 2023 veröffentlichte Single trug den Titel „Egregore“ –
damit werden in Okkultlehren Wesen bezeichnet, die durch Gedanken erschaffen
werden, im Gegensatz zu Wesen, die von Gott geschaffen wurden.
Robinson praktiziert
neoheidnische Hexerei, insbesondere „Sigillenmagie“ (bei der graphische Symbole
– „Sigillen“ – etwa auf Amuletten benutzt werden) und „Manifestations-Magie“,
bei der man daran glaubt, dass sich Wünsche erfüllen, wenn man nur fest daran
glaubt. Robinson sagte in Interviews, auch Blutmagie ausgeübt zu haben – mit
ihrem eigenen Blut während ihrer Periode. Sie sagte, in ihrer Musik spielten
Hexerei und Zaubersprüche eine grundlegende Bedeutung; in vielen Texten seien
Zaubersprüche und Verhexungen enthalten.
In einem Interview mit dem
Magazin „tmrw“ sagte die Künstlerin, schon als Kind habe sie sich mit Hexerei
und Zaubersprüchen auseinandergesetzt. „Meine Oma sah immer Personen in ihrem
Haus. Als Kind hatte ich immer einen imaginären Freund, den ich wirklich sehen
konnte.“ In Liedern wie „Doomsday“ spreche sie rückwärts, in anderen Liedern
habe sie Zaubersprüche versteckt, das Lied „Necromancy“ („Totenbeschwörung“)
entstand aus einem Zauberspruch. Weiter sagte sie: „Ich möchte auf jeden Fall
mehr über das Okkulte sprechen, die Leute damit vertraut machen (…) Mein Lebensziel
ist es, alle dazu zu bringen, alle anderen Religionen zu verlassen und sich der
Hexerei anzuschließen.“ (Hinweis: Über moderne Hexerei und ihre Ausbreitung
besonders bei TikTok handelt ein Artikel im neuen Medienmagazin PRO.)
Wie die Zeitung „Irish Mirror“
berichtet, gab es in Irland vorab auch heftige Kritik gegen die Auswahl von
Bambie Thug für den ESC. In seiner Sonntagsmesse habe der Pater Declan
McInerney, Pfarrer von Eyrecourt, Clonfert und Meelick in Galway, über Bambie
Thug gesagt: „Der arme Teufel kann weder singen noch tanzen.“ In seiner
Predigte sagte der Geistliche weiter: „Wir sind als Land am Ende.“ Es sei ihm
egal, wie sie angezogen sei und dass sie sich auf der Bühne halb nackt
auszieht. „Aber auf ihrem Rücken war ein Slogan zu sehen, und ich dachte:
‚Brauchen wir das jetzt, um den Eurovision Song Contest zu gewinnen?“ Er mache
sich auch Sorgen darum, dass Kinder diesen Auftritt sehen können. „Gott helfe
dem modernen Irland, wenn die Menschen in Europa denken, dass wir so sind.“
Ein Kommentar im Magazin „Focus“
bemerkte: „Bambie Thug lebt einen queeren Lebensstil und setzt darauf, dass die
Welt ihr offen und tolerant begegnet. Mit gutem Recht. Doch für Bambie Thug
selbst gilt diese Toleranz nur eingeschränkt.“ Ihr Verhalten gegenüber der
israelischen Kollegin sei „schlimm“ und zeuge von der Doppelmoral der
ESC-Community. „Solange es um ihre eigenen Interessen geht, ihre ungewöhnlichen
und einzigartigen Lebensentwürfe, fordern sie maximale Rücksicht. Doch als es
in diesen Tagen darum ging, die Sängerin Eden Golan aus Israel vor dem Hass zu
schützen, der tagelang auf sie niederging, hat sich keiner aus dem Kreise der
ach so weltoffenen ESC-Künstler hervorgetan.“
Es ist schon erstaunlich: Bei einem Musikwettbewerb, der wie kaum ein anderer für Toleranz steht, gibt es mittlerweile genau so viel Hass wie bei der Hamas. Wenn es um sexuelle Orientierung geht, ob jemand nun männlich, weiblich, gar nichts davon oder beides gleich ist, kennt die Toleranz keine Grenzen. Wenn jedoch eine Satanistin, die offenkundig eine Religion der Hexerei betreibt, von Fluch und Zerstörung singt, ist das kein Problem. Bei dem diesjährigen Motto des Gesangswettbewerbs – „United by Music“ (Vereint durch Musik) – kann man nur sagen: Mit vielen Teilnehmern möchte man auf keinen Fall in irgendeiner Weise vereint sein.
https://www.pro-medienmagazin.de/satanismus-beim-eurovision-song-contest/
Sonntag, 11. August 2024
Mittwoch, 7. August 2024
TEMBLOR ABOUT CASCADIAN SUBDUCTION ZONE
A clearer picture of Cascadia emerges from modern mapping
Information gathered during a 2021 marine research expedition offers insight into the possible behavior of the Pacific Northwest’s most enigmatic fault.
By Rebecca Owen, Science Writer (@beccapox)
Citation: Owen, R., 2024, A clearer picture of Cascadia emerges from modern mapping, Temblor, http://doi.org/10.32858/temblor.347
On January 26, 1700, a magnitude 9.0 megathrust earthquake originating from the Cascadia Subduction Zone rocked the Pacific Northwest. The subsequent tsunami and coastal inundation from this historic event were immortalized. They’re mentioned in traditional stories shared by generations of local Indigenous people, in records of an orphan tsunami traveling across the Pacific Ocean to Japan without local people feeling an earthquake, and in the dead and submerged trees (or “ghost forests”) that haunt the Pacific Northwest’s coastline today. Since that event more than three hundred years ago, the Cascadia Subduction Zone has been very quiet. Its relative lack of movement — even small quakes are scarce — is perplexing scientists who study its behavior.
The Cascadia Subduction Zone, where the Juan de Fuca plate descends below the North American plate, stretches 700 miles from Cape Mendocino in Northern California to Vancouver Island, British Columbia. People living in coastal communities along the rugged and rocky Pacific Northwest coastline know about the possible dangers that exist as the plates underneath them slowly shift—as are residents in the major metropolitan areas of Portland, Seattle, and Vancouver, BC. A similar earthquake and tsunami to the 1700 event would affect millions of people from California to Canada, likely leading to significant fatalities, displacement, and damage — especially to infrastructure — that will affect and alter the region for years to come.
A new study, published in Science Advances, reports findings from the first-of-its-kind marine research expedition to map nearly the entire Cascadia Subduction Zone from the Oregon border north to British Columbia. The study provides high-resolution imaging of the fault zone that can help researchers, policymakers, and residents understand more about this sleeping giant.
Outdated information provides an incomplete picture
Previous studies indicate that the Cascadia Subduction Zone has unleashed a major earthquake every 300 to 500 years. If that pattern continues, the Pacific Northwest may be due to experience a deadly, destructive earthquake and tsunami, one which some call “the Really Big One.” But missing details about the fault’s structure and mechanics limit our understanding of what the eventual megathrust quake might look like.
Much of what we know about the Cascadia Subduction Zone’s fault system and rupture history comes from models produced in the 1980s and ‘90s, says Harold Tobin, a seismologist at the University of Washington and one of the study’s authors. Though geophysical imaging from that period established the general architecture of the subduction zone, these dated surveys only allowed for a basic interpretation. “There has never been one survey that really covered the whole thing from north to south,” Tobin says.
Earlier models that reconstructed the 1700 Cascadia Subduction Zone earthquake using the “vintage” data showed several areas of possible slip along the fault, says Suzanne Carbotte, a marine geophysicist at Columbia University’s Lamont-Doherty Earth Observatory and lead author of the study. Some of those areas seemed to have lesser or greater slip, known as segmentation, she explains. Turbidite deposits form when an event like an earthquake, storm or tsunami triggers an underwater landslide that flows down the steep continental slope, depositing a distinct sequence of sediment layers. Previous studies analyzed the turbidite deposits for their ages, and those results roughly corroborated the models’ interpretation of where the Cascadia Subduction Zone ruptured in 1700.
But there is only so much information that researchers can glean from an earthquake that happened 300 years ago.
“The Cascadia subduction zone is very quiet. There are very few small earthquakes,” Carbotte says. “In most subduction zones, there are lots of small earthquakes going off all the time.” Those small, relatively harmless quakes can help scientists pin down a fault’s location and geometry. Cascadia is missing that critical information.
With limited and outdated data, scientists needed better mapping and imaging of the subduction zone to understand the possible scope of the next event. “That’s why this survey was conceived,” Tobin says. “Let’s do a modern approach.”
Setting sail along Cascadia
In the summer of 2021, researchers embarked on a 41-day expedition off the Oregon, Washington, and British Columbia coast. They were aboard the Marcus G. Langseth, a 235-foot research vessel. Their goals were to map and image the subduction fault to better constrain its geometry and to capture images of its possible segmentation.
Because different segments might have different magnitudes of slip and rupture, certain communities throughout the Pacific Northwest could face greater shaking risks during future earthquakes, Carbotte says. “If there’s actual geologic structure that’s contributing to this segmentation, then we can make predictions that the segmentation is likely to be contributing to the next earthquake,” she says.
As the Langseth sailed, it dragged a 9-foot cable equipped with air guns and an approximately 7.5-mile seismic streamer of 1,200 hydrophones. The air guns emitted pulses that bounced off the seafloor while the hydrophones recorded these echoes. “We’re using sound to image the subsurface of the Earth,” Carbotte says. The method is akin to taking an ultrasound of the seabed, providing more detailed and higher-resolution images than the previous surveys. The hydrophones provide data that help scientists determine the location, shape, and angles of the fault zone — critical information for scientists looking to model how the fault will behave when it eventually ruptures.
“The first big takeaway from this from this study is a better view of what the fault zone actually looks like and evidence for actual segmentation of the plate boundary fault, places where it looks like it changes depth, or it’s broken by cross faults,” Tobin says. The second important findings, he says, are the depth of the plate and the angle as it dips into the earth. In some areas along its 700-mile span, Cascadia is close to horizontal, the new study found — much flatter than previously thought, Tobin says.
Cascadia comes into focus
From the new 3-D imaging, a fuller picture of the megathrust fault emerged to reveal at least four segments. The segments are separated from one another by vertical faults. “These are segment boundaries,” Carbotte says. And each segment has a distinct geometry, including how steeply the plate segments dive into the mantle.
One segment stretches from Northern California to Southern Oregon; the next segment travels up the Central Oregon coast; and a third ends by the mouth of the Columbia River on the Oregon-Washington border. The fourth segment runs parallel to the Washington coast toward British Columbia.
Along the large swath of territory encompassed by the fourth segment, the Juan De Fuca plate slides below the North American plate at a very shallow angle. The part of the fault capable of rupturing during a large earthquake is limited to a specific temperature range — 150 to 350 degrees Celsius. This temperature range correlates to a specific depth, about 20 kilometers below sea level, says Tobin. “That’s the key to why the flat, shallow dip angle of the fault off Washington can host bigger ruptures: there’s just a lot more fault surface area between zero and twenty kilometers, compared to a steeper dip angle.”
To the south, the segments of the fault along the Oregon coast are rougher and more broken-up. Plus, they plunge below the North American plate at steeper angles. “It’s harder for the slip to spread over a wide area, and it turns out it’s also harder for the whole large area to get truly stuck and build up the largest stresses,” says Tobin. In comparison, the smoothness of the Washington segment might mean that once the fault begins to slip, that movement will spread over a larger area of the fault.
These new findings might be particularly troubling for communities in the region between Washington and Vancouver Island because they may experience a much more severe earthquake and tsunami. If that occurs, it will mean more significant shaking and potential damage for the populated metro areas of Seattle and Vancouver. “The active earthquake-generating portion of the megathrust is likely to extend farther on shore [t]here,” Carbotte says.
The researchers now need to explore the critical question of whether the four segments of the Cascadia Subduction Zone might rupture individually or all at once. It’s unclear if all four segments ruptured simultaneously during the earthquake in 1700, but each segment can be dangerous on its own. The segment running from Washington into British Columbia, for instance, “is perfectly capable of having a magnitude 9 amount of slip all by itself,” Tobin says. “As we learned from the Tohoku earthquake in 2011, you can pack magnitude 9 into a more compact area if there’s a very large amount of slip.”
As researchers continue to learn about the potential dangers of each fault segment using the 2021 Langseth data, they can learn more about the entire Cascadia Subduction Zone and its history. Already, researchers are exploring possibly earthquake- or tsunami-generated landslides on the Southern Oregon end of the Cascadia Subduction Zone and methane seeps along the margin that may be related to the fault, Carbotte says.
A more complete picture of the Cascadia Subduction Zone can help researchers build better models that will improve shaking estimates and tsunami inundation maps for Pacific Northwest coastlines. Taking these actions will ultimately improve the safety of coastal towns and heavily populated inland regions.
“Having that information included in building codes, or bridge codes, or used for designing dams and infrastructure is very important,” says John Cassidy, a seismologist from the University of Victoria who was not involved in the study. “It’s about understanding the earthquake hazards.”
Copyright
Text © 2024 Temblor. CC BY-NC-ND 4.0
We publish our work — articles and maps made by Temblor — under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) license.
Sonntag, 4. August 2024
APEL FUNDACJI CENTRUM ŻYCIA I RODZINY
Szanowni Państwo,
Janusz Komenda, Mariusz Dzierżawski, a teraz pan Adam.
Kto będzie następny?
Kto za sprzeciw wobec przymusowej tolerancji zostanie zwolniony z pracy? Kto będzie musiał płacić wysoką grzywnę za przytaczanie faktów naukowych dotyczących homoseksualizmu? A kto trafi przed sąd za cytowanie Pisma Świętego i nauczania Kościoła katolickiego?
Przed polskim wymiarem sprawiedliwości toczy się właśnie kolejna taka sprawa, a dotyczy ona wspomnianego pana Adama.
Mężczyzna jest doświadczonym i cenionym inżynierem oprogramowania, który do niedawna z sukcesami rozwijał swoją karierę w polskim oddziale jednej z międzynarodowych korporacji z branży IT. Jak to bywa w takich firmach, podejście do postulatów środowisk LGBT reprezentowane przez pracodawcę pana Adama było nad wyraz pozytywne.
Przez lata mężczyzna ignorował nachalną propagandę LGBT w miejscu pracy. Miarka przebrała się jednak, gdy w ubiegłym roku wszyscy pracownicy polskiego oddziału firmy otrzymali maila z zaproszeniem na warszawską Paradę Równości, a w ich służbowym kalendarzu to wydarzenie zostało oznaczone statusem „wymagany”.
Pan Adam zareagował wówczas, odpowiadając na publicznego maila i kulturalnie poinformował pracodawcę, że „zapraszanie swoich pracowników na Paradę Równości nie jest w zakresie działalności biznesowej firmy”, a poglądy pracowników są ich prywatną sprawą.
Co stało się dalej?
Najpierw panu Adamowi zablokowano konto mailowe, a następnie zwolniono go z pracy. W wypowiedzeniu wprost padło stwierdzenie, że przyczyną rozwiązania umowy jest właśnie wypowiedź pana Adama na temat ruchu LGBT, która „mogła mieć negatywny wpływ na samopoczucie pracowników LGBTQ”, a jego „światopogląd leży w całkowitej sprzeczności z wartościami, jakimi kieruje się Spółka w prowadzeniu biznesu, a także wpływa niekorzystnie na atmosferę w miejscu pracy”.
Do warszawskiego sądu pracy trafił przygotowany przez prawników z Instytutu Ordo Iuris pozew, w którym domagają się przywrócenia pana Adama do pracy.
Ale to tylko jedna z tego rodzaju spraw, które w ostatnich latach przeszły przez polskie sądy. Możemy być pewni, że prawdziwa fala cenzury dopiero zbliża się do naszego kraju.
Prace nad motywowaną ideologicznie ustawą o penalizacji mowy nienawiści ze względu na orientację seksualną lub tożsamość płciową nabierają tempa.
Tuż przed świętami Rządowe Centrum Legislacji opublikowało oficjalny projekt ustawy, a w ubiegłym tygodniu zakończył się etap konsultacji społecznych. Prawdopodobnie jeszcze w tym miesiącu do sejmu trafi ostateczna wersja projektu.
A w niej paragraf o karze 3 lat więzienia za poglądy niezgodne z wizją świata narzucaną przez „tęczowych” propagandystów.
Do intensyfikacji prac polskich polityków popycha także Unia Europejska, która coraz wyraźniej domaga się od państw członkowskich uregulowania tych ideologicznych kwestii po myśli lobbystów LGBT. Jeszcze w styczniu Europarlament zagłosował za uznaniem mowy nienawiści i przestępstw z nienawiści za przestępstwa według prawa UE i wezwał państwa członkowskie do wznowienia rozmów na ten temat. Co więcej, przestępstwa tego rodzaju zostały uznane za równie groźne jak terroryzm czy handel ludźmi.
Czy wyobrażają sobie Państwo taką rzeczywistość? Świat, w którym za wyrażenie poglądów zgodnych z nauczaniem Kościoła katolickiego, możemy zostać uznani za przestępców równie groźnych jak terroryści?
Obserwując to, co dzieje się już teraz, nie możemy się łudzić, że chodzi tylko o – jak najbardziej słuszne! – kary za faktyczną przemoc, ataki fizyczne, oszczerstwa czy groźby.
Pan Adam stracił pracę za kulturalną odmowę narzucanego odgórnie uczestnictwa w pokazie rzekomej tolerancji – Paradzie Równości. Pretekstem do zwolnienia go nie była rzeczywista krzywda, ale samo zagrożenie, że być może ktoś poczuje się zraniony jego brakiem aprobaty dla działań pracodawcy!
Kilka miesięcy temu prezes fundacji Pro-Prawo do życia pan Mariusz Dzierżawski został ukarany grzywną, mimo iż na swoje twierdzenia (nieprzychylne środowiskom LGBT) przedstawiał dowody naukowe. Janusz Komenda stracił pracę w IKEA za zwykłe zacytowanie Pisma Świętego!
Ta ustawa to nie bat na przestępców. To bat na każdego z nas – każdego, kto odważy się wyrazić sprzeciw wobec narzucania Polakom destrukcyjnej ideologii.
A to, co widzimy dziś, to zaledwie przedsmak tego, co czeka nas, jeśli ustawa o „mowie nienawiści” rzeczywiście wejdzie w życie.
Jeśli nie zareagujemy już teraz, będzie tylko gorzej.
Bronię wolności słowa!
O taką reakcję prosiłem Państwa już kilka miesięcy temu, a dziś chciałbym przede wszystkim serdecznie Państwu podziękować.
Pod naszą petycją „Stop dyktaturze mniejszości”, w której apelujemy do Prezydenta o przeciwstawienie się próbom likwidacji wolności słowa i poglądów oraz zakneblowania debaty publicznej, podpisało się już ponad 12 000 osób.
To najlepszy dowód, że ta sprawa spotyka się z Państwa żywym zainteresowaniem, a próby narzucenia ideologicznej cenzury budzą Państwa niepokój.
Jeśli jeszcze nie złożyli Państwo swojego podpisu pod apelem, wciąż można to zrobić na stronie stopdyktaturze.pl.
Chciałbym jednak poprosić Państwa o jeszcze większe zaangażowanie.
Nie mamy wiele czasu, a jeśli chcemy, aby nasze starania były efektywne, musimy mieć poparcie jak najszerszego grona Polaków.
Mamy nadzieję, że zanim jeszcze przyjdzie pora na działania Pana Prezydenta, uda nam się wywrzeć wpływ na parlamentarzystów. To od nich zależy, czy projekt ustawy kneblującej nam usta przejdzie ścieżkę procedowania w sejmie. Chcemy działać już na tym etapie, aby nie pozostawiać lobbystom LGBT wolnej drogi.
Dlatego po pierwsze: chciałbym prosić, aby działali Państwo w tej sprawie w swoich środowiskach. Musimy informować, alarmować o nadciągających zagrożeniach, uświadamiać, czym w rzeczywistości poskutkują zapisy prawne o „mowie nienawiści”. Niebezpieczne postulaty ideologii LGBT mogą zwieść wielu piękną otoczką tolerancji i nowoczesności. Dlatego tak ważna jest rola osób, które wiedzą, co kryje się za tą fasadą.
Ze strony stopdyktaturze.pl mogą Państwo w łatwy sposób pobrać gotowe formularze do zbierania podpisów. Jeśli tylko macie Państwo możliwość, serdecznie proszę, abyście zebrali podpisy od znajomych, przyjaciół czy bliskich. Taką kartę należy następnie przesłać na adres Centrum Życia i Rodziny, również podany na stronie.
Chcę się zaangażować!
Chcemy jednak trafić z naszym apelem do kolejnych środowisk. Musimy jak najszybciej rozpocząć szeroką kampanię informacyjną w internecie, a także w prasie.
Przekonaliśmy się już, że takie działania mogą okazać się bardzo skuteczne. Gdy przeprowadziliśmy podobną kampanię prasową z naszą petycją „Stop związkom partnerskim”, odzew czytelników był ogromny! Do naszego biura spłynęły setki kart z podpisami.
Dlatego również teraz chcemy skorzystać z tego sposobu nagłośnienia sprawy.
Przeprowadziliśmy już wstępne rozmowy na ten temat z kilkoma redakcjami. Szacowane koszty kampanii prasowej sięgną jednak kilkudziesięciu tysięcy złotych.
Dlatego pilnie potrzebujemy Państwa wsparcia!
Bardzo proszę Państwa o pomoc w sfinansowaniu promocji kampanii „Stop dyktaturze mniejszości” dobrowolnym datkiem w wysokości 50 zł, 100 zł, a jeśli mają Państwo taką możliwość, to nawet kwotą 200 zł albo większą.
Wspieram walkę z ideologiczną cenzurą!
Gotowy projekt może w każdej chwili trafić do Sejmu. To oznacza, że musimy zmobilizować wszystkie siły, aby w decydującym momencie móc pokazać politykom, że nie pozwolimy odebrać sobie wolności słowa.
Kolejne kroki rządzącej koalicji i sprzymierzonych z nią środowisk LGBT wskazują, że zrobią wszystko, by dopiąć swego.
I jest jasne, o co toczy się gra. Muszą zakneblować Polaków, zanim wytoczą na sali plenarnej najpoważniejsze działa: wprowadzanie instytucji związków partnerskich, następnie małżeństw jednopłciowych, a postawieniem kropki nad „i” będzie przyznanie im prawa do adopcji dzieci.
Dokładnie to znajduje się bowiem na końcu drogi, na którą wejdziemy, jeśli w Polsce uda się wprowadzić ustawę o „mowie nienawiści”.
Na to nie możemy pozwolić!
Liczę na Państwa pilną reakcję w tej sprawie!
Centrum Życia i Rodziny
W Sprawie donacji
Dane do przelewu:
Centrum Życia i Rodziny
Skrytka pocztowa 99, 00-963 Warszawa 81
Nr konta: 32 1240 4432 1111 0011 0433 7056, Bank Pekao SA
Z dopiskiem: „Darowizna na działalność statutową Centrum Życia i Rodziny”
SWIFT: PKOPPLPW
IBAN: PL32 1240 4432 1111 0011 0433 7056
Skrytka Pocztowa 99, 00-963 Warszawa
tel. +48 22 629 11 76
***
|
|